Moje największe rozczarowanie, czyli recenzja książki pt."Gdy nadejdzie czas" Susane Colasanti

  Sara śni o prawdziwej miłości. Jest w klasie maturalnej, u progu dorosłego życia i chce się w końcu zakochać. Kiedy Dave, szkolny przystojniak, zaprasza ją na randkę, wpada w zachwyt. Pochłonięta marzeniami nie zauważa, że kocha się w niej kolega z lekcji muzyki. Na szczęście Tobey nie daje za wygraną i pracowicie obmyśla plan zdobycia Sary.

   
   Jestem załamana.

Właśnie  tym zdaniem powinnam zacząć dzisiejszą recenzję. Jestem zła, wściekła i  zaraz wybuchnę ze złości. Pewnie już się domyślacie jaki jest powód mojej złości. Oto ta niepozorna książeczka, znajdująca się na powyższym zdjęciu. Czym mi ona zawiniła? I dlaczego jestem, aż tak wściekła? Zaraz Wam wszystko wyjaśnię...

"Muzyka to jedyna ucieczka przed cierpieniem. To mój narkotyk, który sam sobie wybrałem."

  Bodajże dwa lata temu, przemierzając krańce internetu, natknęłam się na pewną książkę. Magnetyczna okładka, ciekawy opis i masa pozytywnych recenzji pod nią, od razu wpadła mi w oko.  Ta powieść miała jednak "coś", co mnie do niej strasznie przyciągało, więc nie zastanawiając się dłużej, wpisałam sobie ten tył na moją  długaśną już wtedy listę "do zdobycia" i zaczęłam żmudne  poszukiwania. Wierzcie mi, nigdzie nie  mogłam jej kupić. Weszłam na wszystkie możliwe strony internetowe księgarń, odwiedziłam wszystkie stacjonarne księgarnie w mieście, a i tak nigdzie nie mogłam jej dostać. NIGDZIE!. Przybita, stłamszona i zrezygnowana  porzuciłam moje długie  poszukiwania, ale gdzieś głęboko w swojej podświadomości wiedziałam, że prędzej czy później dorwę tę pozycję w swoje ręce.

  Kilka dni temu, przeglądając stronę internetową biblioteki natknęłam się na nią ponownie. Oszołomiona, szczęśliwa, czym prędzej ją zarezerwowałam i przy najbliższej wizycie w mieście, postanowiłam ją odebrać. I tak też zrobiłam. Wczoraj zaczęłam ją czytać i jeszcze tego samego dnia skończyłam -  nie dlatego, iż  tak mnie wciągnęła, wręcz przeciwnie - ja ją chciałam skończyć i to jak najszybciej.

          "Trzeba czasem korzystać z życia, a nie pozwalać mu płynąć obok. Żyć chwilą!"

   Wybaczcie mi ten długi wstęp, ale jeśli przez niego przebrnęliście to jestem z Was naprawdę dumna. Musiałam gdzieś dać upust mojej złości, tyle godzin poszukiwań, chodzenia po mieście, tyle miesięcy czekania i taki zawód!  "Gdy nadejdzie czas" to moim zdaniem  jedna z najgorszych powieści młodzieżowych. Liczyłam na piękną, subtelną opowieść o nastoletnim uczuciu, a otrzymałam opowiastkę o dziewczynie myślącej jedynie o facecie z którym straci dziewictwo, i o chłopaku myślącym wyłącznie o seksie. Ogólnie cała historia toczy się wokół seksu. Jak zaliczyć, kiedy zaliczyć i kogo nie zaliczać to główny temat powieści. Ale ogólnie historia kończy się happy endem - wszyscy na końcu  zaliczają.

   Dawno nie miałam  do czynienia z tak papierowymi postaciami. Główni bohaterzy to jakaś totalna porażka! Początkowo Tobey, dobrze rokował, ale z każdą kolejną stroną było z nim coraz gorzej. A Sara? Autorka chciała wykreować mądrą i bystrą  dziewczynę, a stworzyła potwora z jednym neuronem. Ona była bystra? Inteligentna? Przepraszam, ale w którym miejscu? Może miałam wadliwy egzemplarz i brakowało mi kilku rozdziałów? Szczerze w to wątpię.

"Ale po tylu latach bycia nikim poczucie, że wreszcie jest się kimś uderza do głowy. Łatwo uzależnić się od tego, że inni traktują cię, jakbyś rzeczywiście była dla nich ważna."

   Niestety cały ten wątek miłosny, był tak strasznie niedorzeczny i naciągany, że samo czytanie, aż bolało.  Rozumiem Sara, Tobey'ego  fascynowała, ale jakim cudem nagle wybuchła ta wielka, niepojęta miłość? Spotkali się raz, może dwa i już są pewni, że są bratnimi duszami, a wiecie skąd to wiedzą? Bo jedzą w ten sam sposób krążki cebulowe i lubią markowe długopisy! Niemożliwe? A jednak! Lubisz jeść frytki z keczupem? Ja też! Zostańmy bratnimi duszami!

   Jednak jeśli mam być z Wami szczera, najbardziej boli mnie to, iż ta książka miała ogromny potencjał. Mogła być rewelacyjna, piękna, zabawna, lecz  niestety autorka wolała pójść na łatwiznę. Błahe sprawy  przedstawiła jako koniec świata, a poważne dylematy, potraktowała jak problem typu "Iść dzisiaj na zakupy w białych czy czarnych skarpetkach?".  Bohaterowie byli płytcy, brakowało im głębi i na  każdym kroku podkreślali  swą niedojrzałość. Jak dla mnie istna masakra.

   Nie będę już dłużej przedłużać mojego wywodu i dzisiaj w podsumowaniu napiszę tylko tyle:

                                                "NIE    POLECAM"

Tytuł: "Gdy nadejdzie czas"
Autor: Susane Colasanti
Wydawnictwo: Nasza księgarnia 
Ilość stron: 319
Moja ocena: 2/10 


Kochani!

Nie lubię pisać negatywnych recenzji, ale niestety nieraz trzeba. Macie jakieś książki, które szczególnie Was rozczarowały?
Koniecznie dajcie znać w komentarzach :)

Do napisania!