"Dawno, dawno temu, anioł i diablica zakochali się w sobie. Nie skończyło się to dobrze." - recenzja książki L.Taylor pt."Córka dymu i kości"

Tytuł : "Córka dymu i kości"
Autor: Laini Taylor
Ilość stron:400
Wydawnictwo: Amber
Gatunek: paranormal romance
Moja ocena: 7/10

Fabuła:  Karou prowadzi podwójne życie: jedno w Pradze jako utalentowana i tajemnicza artystka, drugie w sekretnym sklepie, gdzie rządzi Brimstone – Dealer Marzeń. Karou nie wie,skąd przybywa i czy jest tylko człowiekiem. Nie wie, po co wyrusza przez magiczny portal na ryzykowne wyprawy. I nie wie, do którego świata należy. Dopóki nie spotka najpiękniejszej istoty: mężczyzny o skrzydłach z płomienia, ustach bez uśmiechu i oczach koloru ognia, których spojrzenie jest jak płonący lont wypalający powietrze pomiędzy nimi. ( opis z Lubimy czytać)


Czasami widzisz  kogoś pierwszy raz w życiu i masz nie odparte wrażenie, że skądś go znasz. Wracasz do domu i przywołujesz sobie jego twarz w myślach. Analizujesz  jego sposób bycia i   mówienia. Nie możesz pozbyć się obrazu jego oczu. I wiesz, że nie jest Ci obcy. Nie znasz go, a zarazem czujesz, że znasz go całe życie. W jego obecności czujesz się szczęśliwa i bezpieczna. Tylko przy nim serce wali Ci jak oszalałe, ale nie możesz sobie przypomnieć skąd go znasz.A znasz go, prawda?

Muszę przyznać, że podeszłam do tej książki ze spceptyzmem. Spowodowane to było dużą ilością
pozytywnych opinii umieszczonych dosłownie wszędzie - na stronie tytułowej jak i tylnej. Dobra, to jeszcze rozumiem, ale umieszczenie jeszcze opinii w środku książki? To już moim zdaniem była  lekka przesada. Nie zaczęłam jeszcze czytać, a już mam wiedzieć jaka ta powieść jest świetna. Oczywiście nie zabrakło też porównań do "Harrego Pottera" czy do samej Rowling. Jednak postanowiłam dać szansę twórczości Pani Taylor i zaczęłam czytać historię pewnej miłości, która narodziła się pomiędzy diablicą, a aniołem.

"Dawno, dawno temu anioł konał we mgle.
Diablica uklękła nad nim i się uśmiechnęła."

Sam początek jest niepozorny. Poznajemy Karou narratorkę i główną bohaterkę powieści. Powoli zostajemy wprowadzi w jej  świat, pełen tajemnic i nie domówień. I przy okazji dowiadujemy się, że akcja toczyć się będzie w  malowniczych Czechach, a nie słynnej Ameryce. Bardzo mnie ten fakt ucieszył, że pisarka postanowiła umieścić swoich bohaterów w państwie europejskim. Nigdy nie myślałam o tym, żeby odwiedzić  Pragę , ale teraz mam ogromną ochotę tam pojechać. Autorka starannie opisała miejsca w których przebywa bohaterka, przemyślała każdy nawet najmniejszy detal i sprawiła, że przeniosłam się do innego miejsca. Poczułam klimat artystycznej Pragi, gdzie każdy artysta, może spełnić swoje marzenia i poczuć się jak w raju.

                                  "Długie życie to męka, jeśli jest się nieszczęśliwym."


Pani Taylor posługuje się prostym i przystępnym językiem dla każdego, ale zarazem piszę bardzo plastycznie i sprawia, że obrazy same stają nam przed oczami. Z wypiekami na twarzy czytałam opisy nieznanej mi Pragi czy innych miast i kontynentów, w których znajdowała się Karou.Razem z nią odwiedzałam kafejkii spacerowałam po kamiennych drogach.

Jeśli chodzi o kreację postaci to autorka najbardziej skupiła się na Akivie i Karou, ale to nie oznacza, że  bohaterowie drugoplanowi zostali pokrzywdzeni. Wszyscy zostali wykreowani na barwne i bardzo wyraziste osobowości, różniące się nie tylko charakterem, ale też wyglądem czy kierującymi się wartościami. Nawet były chłopak głównej bohaterki, który pojawił się w powieści na zaledwie kilku stronach zapadał mi  w pamięci i dodał powieści jeszcze więcej uroku, chociaż muszę przyznać, że chwilami chciałam porządnie mu przyłożyć.

"- Nadzieja jest wewnątrz ciebie, a życzenia to tylko magia ?
- Życzenia są nieprawdziwe. Nadzieja jest prawdziwa. Jest jedyną prawdziwą magią."


Nie byłabym sobą, gdybym nie wspomniała o wątku miłosnym. Strasznie byłam ciekawa jak zostanie rozegrany. W końcu nie na co dzień mamy do czynienia z aniołem i diablicą. Pierwsze moje skojarzenie było takie, że będzie to coś w stylu Romea i Julii - dwa różne światy i miłość, która nie ma szans na szczęśliwe zakończenie -  i po części miałam rację, ale jednak historia głównych bohaterów posiadała drugie dno i była bardziej skomplikowana, niż mogło się wydawać.
Muszę napisać słówko o Akivie - aniele, który nie tylko skradł serce swojej wybrance, ale też i mnie. Jestem nim totalnie zauroczona. Owszem może na pierwszy rzut oka to  typowy bad boy, ale nie ma on tatuaży ani kolczyków w pięciu różnych miejscach - on ma zatrutą duszę przez swoją przeszłość i w sercu ogromny cierń, który nie pozwala mu zapomnieć o zemście, której musi dokonać na swoich wrogach, i żyje tylko dzięki  nadziei, że uda mu się tego dokonać.

"Pragnęła czyjejś obecności obok siebie, oparcia. Dotyku palców na karku i głosu witającego ją w ciemności. Kogoś, kto będzie czekał z parasolem, żeby odprowadzić ją do domu, i rozjaśni się w uśmiechu, kiedy zobaczy ją nadchodzącą."


W tej powieści urzekło mnie też to w jaki subtelny sposób autorka poruszyła temat samotności i poszukiwania własnej tożsamości. Można by rzecz, że Karou nie ma na co narzekać. Mieszka  w małym własnym mieszkaniu, uczy się w prestiżowej szkole artystycznej, ma oddaną przyjaciółkę i przyjaciół  z innego świata i kiedy tylko chce, może odwiedzać wszystkie możliwe państwa, ale dziewczynie czegoś brakuje. Nie czuje przynależności do żadnego miejsca i czuje się strasznie samotna. Nikomu tego nie mówi, bo nie należy do dziewczyn użalających się nad sobą, ale po powrocie do domu pokazuje swoją drugą twarz - bezbronnej dziewczyny pragnącej miłości i  czułości. Próbuje zrozumieć kim albo czym jest. Chce dowiedzieć się jak znalazła się w domu Dealera marzeń i czy aby na pewno w przeszłości nie zrobiła czegoś złego.


"-Przysięgam, że z dnia na dzień nienawidzę ludzi coraz bardziej. Wszyscy mnie wkurzają. Jeśli teraz tak jest, to co ze mną będzie, gdy się zestarzeję ?
- Będziesz wredną starą babcią, która strzela z wiatrówki do dzieci na ulicy.
- Nie. Wiatrówka tylko je rozdrażni. Kupię sobie kuszę. Albo bazookę."


Podsumowując "Córka dymu i kości" to czterysta stron bardzo dobrej magicznej historii. Nie porównałabym jej do "Harrego Pottera", ponieważ są to dwie zupełnie inne odrębne powieści.
Polecam tę książkę przede wszystkim młodzieży, ale nawet dorosłym czytelnikom przypadanie do gustu, ponieważ chociaż na chwilę będziecie mogli oderwać  się od szarej rzeczywistości. 

Pozdrawiam i ściskam! Miłej niedzieli życzę :))