"Śmierć jest niewiarygodnie, niemierzalnie samotna."- recenzja książki pt. "Pomiędzy światami" Jessica Warman

 Usiądźcie wygodnie, zamknijcie oczy i wyobraźcie sobie, że jesteście piękni, młodzi, bogaci i popularni. Macie wszystko o czym inni mogą sobie co najwyżej pomarzyć. Obracacie się w prestiżowych kręgach, wszyscy marzą o tym, abyście przez chwilę z nimi porozmawiali. Wiele osób z płci przeciwnej Was adoruje, a inne dziewczyny są o to zazdrosne. Siadacie przy najlepszych stolikach w stołówce, parkujecie gdzie chcecie. Jednym słowem....rządzicie. Brzmi nieźle, prawda?

 A teraz się zastanówcie jakbyście się  zachowywali się wobec tzw. "przeciętniaków". Traktowalibyście ich jak równych sobie czy wręcz przeciwnie - gardzilibyście nimi i przy każdej możliwej okazji pokazywalibyście im gdzie ich miejsce. Na pewno teraz czytając to wybieracie wariant pierwszy, ale prawda jest taka, że nikt z nas nie zna odpowiedzi na to pytanie.. chyba, że znajduje się w takim położeniu.

Fabuła:   Elizabeth - śliczna, popularna i idealna - budzi się na jachcie po imprezie z okazji swoich osiemnastych urodzin, które świętowała w towarzystwie szóstki najbliższych przyjaciół.Słyszy uporczywy łomot. Idzie sprawdzić źródło hałasu, a to co widzi, zmienia w jej świecie wszystko. Dlaczego przyjaciele przestają ją dostrzegać,dlaczego nie słyszą, co do nich mówi? Krok po kroku Liz odtwarza układankę ze wspomnień, żeby odnaleźć odpowiedź na najważniejsze pytanie. Dlaczego znalazła się pomiędzy światami?

       Jestem pod ogromnym wrażeniem powieści  jaką stworzyła Pani  Jessica . Wiedziałam  że będzie to dobra książka, ale nie spodziewałam się, że  przerośnie moje najśmielsze oczekiwania. Już od samego początku czułam aurę tajemniczości otaczającą całą historię. Pewne w niej było tylko to, że główna bohaterka nie żyje. Tak naprawdę niczego ani nikogo nie mogłam być pewna, ponieważ co rusz, autorka serwowała  nagły zwrot akcji. Przyjaciele stawali się wrogami, obcy ludzie przyjacielami, a  miłość nie była taka słodka i naiwna na jaką wyglądała. Prawie co drugą stronę szerzej otwierałam oczy i byłam ciekawa co nowego się wydarzy.  Nie sądziłam, że ludzie mogą być aż tak podli i  że kierują się tak płytkimi wartościami. W końcu musiałam to zrobić - otworzyć jeszcze szerzej oczy i uświadomić sobie jak mało wiem o życiu, bo  przecież świat nie jest tylko biały albo czarny.

"Ludziom w moim wieku wydaje się, że śmierć nie istnieje. Nastolatki - jak wszyscy wiedzą - na ogół wierzą, że są nieśmiertelne. Jednak ja chyba nigdy nie miałam takiego poczucia. Widzicie, znałam śmierć bardzo dobrze. Patrzyłam, jak zabiera moją matkę."

     Nie mogę i nawet nie chcę Wam zagwarantować, że Liz skradnie czyjeś serce, wręcz przeciwnie. Podczas czytania kilkakrotnie będziecie się zastanawiać czy ją lubicie, tolerujecie, nie znosicie czy współczujecie. Ja chyba nie mogę się zdobyć na to, by napisać, że z całego serca ją polubiłam. W ogóle nie wiem co mam o niej powiedzieć. Tyle razy zmieniałam o tej postaci zdanie i co dziwne nadal nie wiem co czuję. Zdarzyły się chwile kiedy chciałam nią potrząsnąć i powiedzieć " "Dziewczyno, otwórz oczy", ale potem nagle robiło mi się jej strasznie żal, zaczynałam jej współczuć i z całego serca chciałam jej pomóc, i przy okazji zrozumieć jej płytkie zachowanie za życia. Owszem była ładna i popularna, ale czy to ważne? Czy to ją usprawiedliwia? Moim zdaniem nie.

"Charakter człowieka rzadko bywa czarno-biały. Występuje w nim wiele odcieni szarości."

       Jeśli chodzi o inne postacie, wszyscy zostali wykreowani na bardzo realistyczne osobowości. Nikt z nich nie został wyidealizowany, ani przedstawiony jako  dobra duszyczka czy  demon zła. Wszyscy popełniali błędy, kochali, cierpieli, marzyli, manipulowani czy kłamali. Po prostu byli zwykłymi ludźmi, których możemy spotkać wszędzie, na ulicy, w kawiarni, w szkole, w sąsiedztwie.
    Nie jestem pewna czy polubiłam Elisabeth, ale znalazły się dwie postacie, które skradły moje serce. Jedną z nich był jej ojciec - stracił pierwszą żonę, a potem musiał pochować swoją jedyną ukochaną córkę- chyba nie ma nic gorszego od pochowania własnego dziecka. Starał się jak mógł aby dobrze ją wychować i zapewnić jej wszystko.
    Drugi bohater, który zasługuje na chwile uwagi jest Alex. Jedyna postać jaką w pełni rozumiałam, Nie oceniał ludzi pod względem majętności, statusu społecznego czy urody. Patrzył na wnętrze człowieka, nie owijał w bawełnę, jasno mówił co czuje i co myśli. Polubiłam go za trzeźwość myślenia , bezpośredniość i dobroć. Nie lubił swojej towarzyski, ale starał się jak mógł żeby jej pomóc.
Po jakimś czasie zaczęło mnie to zastanawiać czemu on jej tak nie lubi, dlaczego trzyma ją tak na dystans.  Potem się dowiedziałam.... Nie chcę Wam spojlerowoać, ale napisze tylko tyle, że ja na jego miejscu nie umiałabym jej wybaczyć.

"Kładę się na łóżku i wpatruję się w sufit, czekając na nadejście poranka z nadzieją, że może dzień przyniesie coś innego niż tylko nieskończony upływ czasu."

    Podczas czytania byłam w szoku, że pisarka w tak płynny sposób przeskakiwała z teraźniejszości w przeszłość. Raz byliśmy wraz ze zmarłymi,a  potem w delikatny sposób cofaliśmy się w czasie do ich przeszłości i wspomnień. Bardzo mi się ten zabieg spodobał, ponieważ bliżej mogłam poznać przeszłość bohaterki i jej bliskich. Pani  Warner  w niesamowicie piękny sposób przelała wszystkie możliwe emocje jakie mogą towarzyszyć ludziom. W tej powieści znajdziecie wszystko - miłość, chorą fascynację, zazdrość, zawiść, przyjaźń, śmierć, ból i rozczarowanie. Już od dawna nie czytałam tak prawdziwej historii -  no cóż nadal jestem pod wrażeniem i pewnie jeszcze długo będę.

"... życie potrafi być bardzo skomplikowane. Wszędzie dookoła ciebie dzieją się rzeczy, nad którymi nie masz kontroli. Nie możesz kontrolować tego, co przydarza się ludziom, których kochasz. Nie możesz kontrolować każdej części swojego życia. Ale możesz kontrolować fragmenty. Maleńkie. I czasami, kiedy wydaje ci się, że wszystko cię przerasta tak bardzo, że sama sobie nie poradzisz, pomaga ci świadomość, że istnieje jakaś część, choćby bardzo mała, nad którą sprawujesz pełną kontrolę."


   Nie zostało mi nic innego jak tylko polecić Wam wszystkim  książkę autorstwa Jessicy Warman  pt."Pomiędzy światami" - to piękna choć smutna historia młodej Elisabeth i jej bliskich. Pełna bólu i błędów różnej wagi, ale też i ciepła i ogromnej sile przebaczenia. Jeśli chcecie przeczytać powieść nieszablonową i nieschematyczną, z nie idealną główną bohaterką  to ta książka jest dla Was. Nawet po przeczytaniu jej i odłożeniu na półkę, nadal będziecie do niej wracać myślami, bo o takiej historii się nie zapomina.

Tytuł: "Pomiędzy światami"
Autor: Jessica Warman
Gatunek: paranormal romance
Wydawnictwo: Proszyński i ska
Ilość stron: 446
Moja ocena:9/10